Nie przypuszczałam, że jakakolwiek książka dotycząca polskiej przestępczości zorganizowanej zrobi na mnie większe wrażenie, niż wydany jesienią ubiegłego roku Nowy alfabet mafii.

Zrobiła. 

Kiedy przeczytałam ostatnią stronę książki Jarosława Sokołowskiego i Artura Górskiego Masa. O kobietach polskiej mafii... wbiło mnie w fotel. Przeczołgała mnie ta książka straszliwie, poczułam się poturbowana i rozbita na cząsteczki elementarne. 

Cytat pierwszy (o wyborach miss):

Powiem Ci szczerze – środowisko dziewczyn startujących w wyborach miss było naprawdę specyficzne, zepsute do cna. Czasami trudniej było zbajerować prostytutkę w burdelu niż misskę. Pamiętaj, że to nie były jakieś zakompleksione tłumoki, ale piękne dziewczyny, często po studiach, z dobrych domów. Takie, które, przynajmniej teoretycznie, mogły wybierać spośród najlepszych partii i ostentacyjnie się cenić. (rozdział 2)

Cytat drugi (o tancerkach w klubie go-go):

(...) robiłem musztrę. Wszystkie musiały stanąć w szeregu i rozebrać się do naga, a potem padała komenda: „na kolana”. Wtedy chłopcy rozpinali rozporki i wkraczali do akcji. (...) kontakty ze mną nie stanowiły przeżycia aż tak traumatycznego. Gdybym płacił za seks, w ogóle nie byłoby się do czego przyczepić. Przecież ja nie znęcałem się nad tymi kobietami, a jedynie „podawałem im loda”, co stanowiło dla nich – żeby nie wychodzić poza branżę spożywczą – chleb powszedni. A już te, które zabieraliśmy ze sobą na wyjazdy jako maskotki, mogły się wręcz uważać za nasze przyjaciółki, i to, na co czekaliśmy, robiły z własnej inicjatywy, bez żadnego przymusu. Raz-dwa i po wszystkim – ja wracałem do żony, a one szły do pracy. (rozdział 5)

Wywiad z byłym gangsterem - teraz świadkiem koronnym - Masą, to prawdziwa opowieść o tym, jak zabawiali się chłopcy z Pruszkowa. Lejący się strumieniami alkohol, góry pieniędzy i tabuny kobiet dostępnych na każde skinienie - tak wyglądała ich rzeczywistość. Żony i partnerki siedziały cicho, udawały, że o niczym nie wiedzą, lub po prostu nie chciały wiedzieć. A mężczyźni byli bezwzględni. Brali to, o czym myśleli, że należy im się jak psu buda. Takie czasy, taka mentalność. Czy wierzę w te opowieści? Wierzę, bo podobne już moje ucho słyszało i o podobnych moje oko czytało.

Masa. O kobietach polskiej mafii to kawał porządnej literatury faktu. To taka książka, która nawet jeśli czytelnikowi wydaje się, że go nie zainteresuje, to i tak po kilku stronach wsiąknie w nią w całości. Czy muszę pisać o niej coś więcej? Nie chcę, nie czuję takiej potrzeby. Dla mnie to po prostu murowany kandydat do pierwszej dziesiątki najlepszych książek 2014 roku.

Ciekawy artykuł na temat tej książki do przeczytania TUTAJ.


Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Ocena (1-10): 8 - rewelacyjna