Kiedy Karolina z bloga Zwiedzam wszechświat zamieściła na swoim blogu doskonałą recenzję Alicji z krainy rzeczywistości, zrobiłam rzeczy, których zwykle nie robię. Po pierwsze, od razu pod jej postem zadeklarowałam, że przeczytam tę książkę. Ponieważ nie zdążyłam pobiec do biblioteki tego samego dnia, zrobiłam to przy pierwszej nadarzającej się okazji. Dwa dni później. A w niedzielne popołudnie złapałam Alicję... i nie odłożyłam jej na półkę, dopóki nie przeczytałam w całości.

I całkowicie zgadzam się z pełną zachwytów opinią Karoliny, bo książka Melanie Benjamin jest hipnotyzująca, intrygująca i przykleja do siebie czytelnika lepiej, niż najmocniejszy klej. A dlaczego? Ano dlatego, że Lewis Carroll (w rzeczywistości Charles Dogson) miał dość kontrowersyjne upodobanie do małych dziewczynek, które uwieczniał na swoich fotografiach w pozach mogących budzić pewne podejrzenia. Benjamin zgłębiła i wykorzystała ten temat, tworząc na jego podstawie swoją Alicję w krainie rzeczywistości, której naratorką jest Alicja Liddell, pierwowzór Alicji w Krainie Czarów. Najciekawsze jest to, że tak naprawdę nie wiadomo, jak wiele wspólnego z rzeczywistością ma ta powieść. Kto wie, może jej literacka wizja jest bardzo bliska prawdy?

Jedno jest pewne - Alicja... była zdecydowanie przerażająca. Charles Dogson i jego zachowanie przywodziły mi na myśl psychopatę, uzależniającego od siebie emocjonalnie swoją ofiarę. To jednak tylko moje wrażenia, Melanie być może popłynęła na falach swojej fantazji, a fascynacja Carolla małymi dziewczynkami wcale nie oznaczała, że czuł do nich seksualny pociąg. Prawdy na pewno nie dowiemy się już nigdy, możemy tylko mniemać. Tak czy siak, Alicja w krainie rzeczywistości jest fantastyczna.

Tytuł oryginału: Alice I have been

Tłumaczenie: Irena Kołodziej, Maria Rei

Ilość stron: 328

Wydawnictwo: Amber

Ocena (1-10): 7 - bardzo dobra